Veel, veel, alles veel, nu teveel

Lieve allemaal.

ja, het is nu eventjes teveel voor mij in dit verre China. Deze week weer een nieuwe visum aangevraagd en om mijn paspoort terug te krijgen moet ik 8 dagen in deze miljoenenstad blijven. Dat is niks voor mij en word er dan ook verdrietg van. Tijdens deze hele reis heb ik me nog nooit alleen gevoeld maar nu voel ik me Verdomd alleen. Niemand die je kent, niemand die me begrijpt, de taal die ik niet spreek, en de strakke rare regels van de autoriteiten van China. Ik weet, overal komt een eind aan en ook aan het wachten op op het paspoort, maar toch..... Balen!!!!!Ik wil gewoon fietsen, dat geeft mij nieuwe energie.
Toen ik vorige week van Xinyang naar Zhumadian waren voor mij de rapen gaar. Een zeer, zeer drukke weg, vele vrachtauto's zwaar beladen , niet afgedekte zand, en gruisauto's en dan tegenwind. Het zand en het gruis van de te zwaar beladen vrachtauto's benamen me regelmatig het zicht. Kortom, het was verschrikkelijk. Dit alles tesamen gaat de nederlandse voorstellingvermogen te boven.
Zeker 40 km. gespitst opletten, want bovendien maakt iedereen zijn eigen regels en een fietser is dan vogelvrij. Iedereen doet maar, Toen een dikke zwartgeraamde mercedes mij afsneed en 2 meter voor mij stopte waren de rapen raar. Ik tikte op zijn ramen- je kan niet zien wie de bestuurder is- heb ik een dikke, chinees op zijn hollandans flink de waarheid gezegd. Hij verstond het toch niet, dus draaide hij gewoon zijn raampje dicht. Laaiend was ik. Ik foeterend en scheldend op de pedalen verder. Alle frustratie van de afgelopen weken kwamen eruit totdat ik me bedacht dat ik wel uit mag kijken anders schrikken de engeltjes op mijn schouders en verlaten mij want o, jee... die had ik nog erg hard nodig zoals later wel is gebleken.
Op goeie vrijdag passeerde ik een Christelijke kerk, de eerste in China en was dan ook zeer verbaasd. Gestopt en naar binnen gegaan. Adembenemend mooi en sereen. Prachtig en was zeer geroerd. Heb lopen huilen in de kerk. Wel vroeg ik me af waar de kerk zoveel geld vandaan haalde om het grote gebouw zo prachtig en nieuw te laten lijken. Daar ben later wel achter gekomen zeg.!!!
Ik kreeg van de voorganger een uitnodiging voor de lunch en later ook om te blijven logeren. Nou dacht ik, op goede vrijdag kan dat geen kwaad. -ik blijf van inborst toch wel het katholieke meisje-.Er werd gebeld naar een tolk en tijdens de lunch was er een soort ongeplande intervieuw en werd mij geld aangeboden om de onkosten van mijn reis te kunnen betalen. dit heb ik natuurlijk niet aangenomen- maar begreep er niets van. Hoe komen zij aan zoveel geld???
Ik kreeg een speciale plaats voor in de kerk om de viering in de avond te volgen. De kerk was stampend vol en een prachtig koor begeleide de viering. Ik ben me kapot geschokken. Waar was ik beland??? De voorganger preekte twee uur lang, hard schreeuwend met vuisten slaan enz.Een ware indoctrinatie. Ik kon hem natuurlijk niet verstaan maar begreep wel zo'n beetje wat hij bedoelde. Samen met de opzweepende liederen en muziek ging de menigte huilen en schreeuwen. Beangstigend.
Ook heeft hij luid schreeuwend mijn reisverhaal verteld en toen de samenkomst beeindigd was kwamen vele mensen naar mij toe en zeiden. U bent door God naar ons gezonden, wij hebben u nodig enz, enz, en stopte geld in mijn handen, omhelde me en huilde.(de tolk vertaalde het)De kippenvel liep over mijn rug en wilde zo snel mogelijk weg.
Er werden vele foto's gemaakt. brrrr...... men nodigde mij uit om te blijven maar gelukkig had ik de smoes dat ik een nieuwe visum aan moest vragen in Zhengzhou en dat was nog een flink stuk trappen. Waar een visum al niet goed voor is.
De weg naar Xuchang was opgebroken en zeer, zeer gevaalijk. Ben daar gestopt om per trein verder te reizen naar naarr Zhengzhou. Bij het station erg veel bijkijks. De stationchef en een tolk werd erbij geroepen, want wat ik wilde met de fiets en bagage met de trein mee was blijkbaar niet gebruikelijk. Hij draaide met zijn handen en schudde met zijn hoofd dat dit niet kon. Ik was zeer zelfverzekerd en verdomde het om dit te accepteren. Ik wees naar mijzelf, de fiets en de trein en ik zei; Ja, ja en knikte met mijn hoofd.
En ja hoor, alles werd uit de kast getrokken, de fiets kon met de bagagewagon s'nachs mee en ik de andere ochtend. De andere ochtend stond dezelfde stationchef mij met een camara ploeg op te wachten en ik werd koninklijk begeleid. . En dat voor drie euro. Ik voelde me Maxima, alle hekken en poorten werden met veel kabaal geopend en kreeg de beste plaats. In Zhenzhou stond er een andere delegatie mij weer op te wachten om onder koninklijke begeleiding de fiets en bagage op te halen. Het Maximagevoel duurde helaas niet lang.
Snel een hotelletje genomen en op naar het Visa kantoor. Lijkt heel simpel,je geeft het adres aan de chauffeur en je wordt konklijk naar het visakantoor gebracht.toch... Helaas werkt dat niet zo. Het adres staat op internet in het engels en geen taxichaffeur kan engels lezen en ik nog steeds geen chinees schrijven.Wel 30 fluimenspugende mannen stonden om mij hen en probeerde me te helpen. Eindelijk iemand die begreep waar ik naar toe moest. Met de taxi de grote miljoenstad doorscheuren naar het juiste adres. Ik had alles bij me en ook het formulier van goed gedrag. Dacht; dit is een eitje!!! Mooi niet!!!!Zhengzhou heeft zijn eigen regels om hotels te controleren op veiligheid en daar gebruiken ze de toeristen voor. De hoteleigenaar moet een formulier ondertekenen hoe hij de veilgheid geregeld heeft en daarmee naar het politiebureau gaan voor een rode stempel van goed gedrag. De toeristen worden hier gebruikt om te controleren hoe het met de veilgheid in de hotels in gesteld. Het twee sterren hotelletje waar ik was voldeed niet aan de normen, ze begrepen ook niet wat ik nodig had. Leg dit maar eens uit in hen het chinees. Ik begreep het zelf niet eens!!!!Ik moest naar een peperduur 4 sterrenhotel voor de felbegeerde stempel.
De eigenaar had drie vrije dagen dus dat betekende 3 dagen wachten. Eindelijk, eindelijk na drie dagen weer naar he Visabureau. Dit alles bij elkaar heeft me uitgeput. Wat is fietsen dan toch makkelijk.
Ik moest goed voor mezelf gaan zorgen anders is het feesie blijvend afgelopen.
De andere ochtend naar park gewandeld niet ver bij dit peredurehotel vandaan. Kom ik hekken door en ben perplex. Staan zeker 100 verschillende pioenrozen in de volle glorie en pracht te bloeien. Het rook naar de Bospolder......Insiders weten wat dit voor betekent. En als klap op de vuurpijl een hollandse molen en het keukenhof nagebootst Prachtige bloeiende tulpen en narcissen en Prunisbomen. Niet te geloven. Ik kon het niet droog houden. Pffff... veel tranen en emotie. Te veel, te veel voor een uitgeputte nederlander.

Als laatste de burocratie van China die me zo uitput en moedeloos maakt.
Ik kan geen gebruik maken van een internet cafe en de telefoon opwaarderen. Buitenlanders moeten hun paspoort tonen en men neemt geen genoegen met een copi. Discrimiatie???? Controle op illigaliteit???? Ik weet het niet. In het peperdure hotel mocht ik geen gebruik maken van de computer dus ben vandaag naar mijn twee sterren hotelletje terug gegaan waar de computer op mijn staat.

Vandaar dit verslag.

Na het schrijven van dit verslag komt er weer ruimte in mijn lijf en ga straks weer naar het prachtig stukje Nederland in China.

Veel liefs van Anneke