Weer een grens over,

Lieve allemaal.

Heb ik net een heel verslag gescheven is het op een een of andere wijze gewist. Ik ga het weer overnieuw proberen, lukt natuurlijk nooit meer hetzefde, jammer, jammer.

Voor de vakantie samen met Liesbeth ben ik al naar Riga gefietst. Ik was sneller als dat ik dacht en had geen zin om š dagen niets te doen.Totaan Parnu is het schitterend om te fietsen, prachtig wegen, schitteren natuurschoon maar van Parnu naar Riga is kortom een rampt. een snelweg met vele vrachtauto's en geen ruimte voor de eenzame fietser.Niks bij ieder bloemetje stoppen om te wonderen en de vogels hoor je door deze herrie ook niet. Kortom, je verstand op nul en gaan.
Toch in Riga aangekomen, dacht een makkie te hebben maar O je, dat was effe zoeken hoor. De binnenstad, wat een ramp. Oude keien en geen richtigaanwijzers. Wat mis ik Annemarie, een fiets vriendin dan toch. Die komt een grote stad binnen met twee vingers in de neus en komt waar ze wilt zijn. Wat moet ik dan nog veel leren zeg. In Riga een auto gehuurd en terug naar Talin gereden. Wat een afstand.
Als iemand mij had verteld dat iemand deze afstand had gefiets zou ik het niet geloven, maar ik heb het zelf echt gedaan, dus ik moet het wel geloven, maar wat een afstand.
Zoals ik beschreven hebt in het vorige verslag hebben we heel veel gezien van Estland, wat een prachtig land. Een geweldige natuurschoon in de lente.De vogelkennis die ik in het vorige verslag bescheven hebt is van Liesbeth hoor, wat heb ik veel van haar geleerd en wat een heerlike dagen. Veel boerderien die vroeger door de Russen werden bedreven staan nu leeg en de akkers worden niet gemaaid of bemest. Kortom prachtig, iedere hoek weer een verrassing, prachtig.
Toen Liesbeth weer naar huis was, was het wel weer even afzien hoor. Niemand om tegen aan te lu.........geen dicussies over bepaalde vogels of bloemen en geen lekker kopje koffie meer op bed. dan moet ik bi mezelf denken, Anneke, het word gewoon weer fijn en leuk maar de eerste dagen, nee, dat is geen feessie.
Momenteel ben ik de grens van Letland naar Litouwen over gegaan met de zingede leeuwerikken boven de akkers.
Weer nieuw geld en weer een andere taal, die ik natuurlik ook niet versta. Blijkbaar horen deze landen wel bij Europa maar doen ze niet mee met alles wat Europa te bieden heeft. OOk hier veel lege boerderien en lege akkers met prachtige bloemen, dus weer een feessie.
Zaterdag de midzomer feesten. Hier wilde ik wel voor blijven, had wel zin in een feessie. De camping waar ik sliep lag bij een prachtige waterval en verlichte brug. De traditie in deze plaats is dat 48 naakte mannen van het centrum naar de stad met hun klokkespel blood ja helemaal blood naar de brug rennen. Hier wilde ik natuurlijk wel bij zijn. Waar is dit klokkespel meer te bewonderen dan hier
Om 12 uur eerst een prachtige mannenkoren Mannenstemmen hoor.die dalen over het landschap. Zeer, zeer indrukwekkend. het was een heldere nacht, dus niet donker. geweldig. En dan twee uur later deze blote mannen. Het moet toch niet gekker worden. Ik ben heel benieuwd waar deze traditie vandaan komt. Traditie is traditie en dat moet in ere gehouden worden, toch.
Gisteren op veel onverharde wegen gefietst, hobbel, hobbel. Bli dat ik geen klokkenspel hebt, maar toch
Gisteren
90 km. gefietst en geen slaapplaats. Tent opgezet in een park en vannacht ging het stormen en hozen.
Ik wilde daar niet blijven , toch de tent afgebroken . Fietskampeerders, breek de tent nooi af met buien in de lucht, want o, jee. alles lag buiten ook blood en de regen daalde met sterke vlagen over gods akkers en mijn spullen. Alles, kledder en kledder nat. vandaag maar een warm hotelletje opgezocht om alles weer te schonen en te drogen. Ook dit hoort bij deze schitterende reis en we gaan gstaag richting Gouda.

Een lieve zingende groet van Anneke